همه چیز درباره ساعت نجومی پراگ - دوست داشتنی ها

ساعت نجومی پراگ، ساعتی چند منظوره است!

در ساعت نجومی پراگ، اعداد رومی که نشان دهنده 24 ساعت شبانه روز است به خوبی دیده می شود. هر یک از رنگ های مختلف قرمز و آبی در این ساعت، نشانگر وقایعی از قبیل طلوع آفتاب، غروب آفتاب، روز، شب و اطلاعات جغرافیایی متنوعی همچون مناطق استوایی و … است. نماد زمین در مرکز ساعت قرار گرفته و با هر چرخش ساعت، علائمی از ستاره ها و مکان خورشید به نمایش گذاشته می شود. ساعت نجومی پراگ صور فلکی و موقعیت ماه و خورشید را به سادگی بیان می کند. در زیر ستاره اصلی ساعت، شماره گیری تقویم با مدالیون مختلف، رنگی شده تا هر یک از ماه های تقویم را به نمایش گذارد. این ساعت که در مرکز شهر قدیمی پراگ واقع شده است، تاریخ روز را به نمایش می گذارد.

ساعت نجومی پراگ چند ساله است؟

گفته می شود ساعت نجومی پراگ در سال 1410 میلادی توسط استاد هانوش ساخته شده است و بیش از 600 سال است که عقربه هایش تکان می خورد و تا به امروز هزاران بار، نمایش های سرگرم کننده اش، مورد استقبال گردشگران قرار گرفته است. نکته جالب توجه این است که ساعت نجومی پراگ جزو ساعت های دقیقی است که به خوبی زمان را نشان می دهند و کمترین خطا را در هر سال دارد.

افسانه تلخ ساخت ساعت نجومی پراگ

افسانه های بسیاری درباره ساخت ساعت نجومی پراگ وجود دارد اما در این میان، یکی از معروف ترین افسانه های این ساعت روایت گر سرنوشت تلخی است که سازنده ساعت نجومی به آن گرفتار شد. استاد هانوش که ساعت ساز بسیار ماهری بود، ساعت نجومی پراگ را ساخت. این ساعت به حدی مردم شهر را به وجد آورده بود که آن ها از ترس این که استاد هانوش، در شهر دیگری هم اقدام به ساخت این ساعت کند، وی را شبانه کور کردند تا شگفتی این ساعت، برای همیشه در شهر پراگ ماندگار شود.

گفته می شود استاد هانوش بعد از کور شدن چشم هایش، با عصبانیت از این برج بالا میرود و کار خود را خراب می کند و تا 50 سال بعد، این ساعت ساکت می ماند.

با این حال بسیاری از تاریخ شناسان اعتقاد دارند که این واقعه هرگز رخ نداده است و سازنده اصلی ساعت، Mikuláš از کادان باشد. برای ساخت این ساعت، اطلاعات نجوم شناسی لازم بود از این رو به نظر می رسد که در ساخت این ساعت، یان سندل دانشمند و کشیش کاتولیک، که اخترشناس بود، با میکولاس بر روی ساخت آن، زمان گذاشته اند.

مجسمه های اطراف ساعت نجومی پراگ

چشمگیرترین بخش ساعت نجومی پراگ، مجموعه ای از مجسمه های به ظاهر ثابت است که با نام چهار شر یا چهار رذایل در کنار ساعت و چهار فضیلت در سمت دیگر، قرار گرفته اند. این مجسمه ها هر کدام نمادی از رذایل و فضایل اخلاقی هستند که ماهرانه نمایشی را در همین خصوص به تصویر می کشند. شماره گیری تقویم و مجسمه های ساعت، در طی سال های مختلف به ساعت نجومی پراگ افزوده شده اند. خروس طلایی که نماد برج ساعت است در سال 1865 به این برج ساعت اضافه شده است. درواقع بیش از 450 سال بعد از ساخت ساعت نجومی پراگ، خروس طلایی به آن اضافه شد.

نمایش ساعت نجومی پراگ چگونه است؟

در راس هر ساعت، گویی ساعت جان می گیرد و مجسمه های اطراف آن، به زیبایی تمام، حرکت می کنند و نمایش زیبایی را اجرا می کنند. دو پنجره بر روی ساعت وجود دارد که در راس هر ساعت، 12 حواری از آن بیرون می زند و به شهر و گردشگران، سلام می کنند. یک اسکلت در کناره ساعت قرار گرفته که ناقوسی را به صدا در می آورد. نمادی از یک مرد خسیس که یک کیف پر از پول دارد و یک مغرور که در آینه نگاه می کند و مجذوب خود شده است، از دیگر مجسمه های اطراف این ساعت است. از آنجایی که پراگی ها به این اعتقاد دارند اگر ساعت از کار بیفتد، دوران سختی را سپری خواهند کرد، این ساعت مدام مورد تعمیر و مرمت قرار گرفته است.

مجسمه های ساعت نجومی پراگ نمادهایی از غرور، شهوت، کتابخوانی، خساست، ستاره شناسی و نبض زندگی را به نمایش می گذارند

نکته جالب درباره اسکلت ساعت نجومی پراگ این است که در ابتدا اسکلت نماد شیطان و ارواح شیطانی بود اما بعدها نماد امید و زندگی شد. همان طور که گفته شد، این اعتقاد در بین مردم چک وجود داشت که به هیچ عنوان نباید ساعت نجومی پراگ از حرکت بایستد. مردم چک اعتقاد داشتند که سر اسکلت، با هر تکان، به این واقعیت که به دوران سختی نزدیک خواهید شد، اشاره می کند. تنها راه فرار از این سختی این بود که پسری که در سال نو به دنیا آمده است، زمانی که ساعت مجددا به کار افتاد، از کلیسای تین تا ساختمان شهرداری را در کوتاه ترین زمان طی کند و تا قبل از آخرین ضربه ناقوس، خود را به این ساعت برساند. در این صورت تمام ارواح شیاطین از شهر بیرون می فرایند. این باور تا مدت ها در بین مردم پراگ وجود داشت تا این که با اتفاق جالبی، اسکلت به نمادی از امید تبدیل شد.

اگر به ساعت نجومی پراگ دقیق تر نگاه کنید، دو پنجره کوچک را می بینید که به سمت زندانی برای اسیر کردن اشراف زمانه، استفاده می شد اشاره دارد. می گویند یک روز شوالیه ای در زندان اسیر شده بود و منتظر رسیدن زمان اعدام خود بود. وی که از پنجره زندان بیرون را نظاره می کرد، گنجشکی را دید که به سمت اسکلت پرواز می کند. گنجشک بعد از باز شدن دهان اسکلت، وارد دهان آن می شود و دهان اسکلت، بسته می شود. گنجشک اسیر شده باید یک ساعت صبر می کرد که مجددا نمایش ساعت شروع شود و دهان اسکلت باز شود تا رهایی یابد. شوالیه زندانی شده با تماشای این صحنه، امیدی در دلش ایجاد شد. با خود گفت این یک نشانه است که پرنده اسیر شده، رها می شود پس من هم می توانم زنده بمانم و مجددا آزاد شوم. این شوالیه در لحظه آخر اعدام، شامل عفو مردم پراگ می شود. از این رو، بعد از آن، به اسکلت نماد امید و آزادی هم گفته می شود.

نمایش این ساعت در آخر با خواندن یک خروس طلایی و به صدا در آمدن ناقوس به اتمام می رسد.

تعمیر ساعت نجومی

در طول جنگ دنیای دوم، طی قیام پراگ علیه نیروهای اشغال گر نازی، ساعت نجومی پراگ به شدت آسیب دید. پس از تلاش های چشمگیر، توسط ووتیچ سوساردا و اورلوج این ساعت در سال 1948 مجددا تعمیر شد و شروع به کار کرد.

در سال 2005 نیز تورهای ضد کبوتر در اطراف مجسمه های چوبی نصب شد تا از گزند کبوترها، در امان بمانند.

رمز و رازهای ساعت نجومی پراگ

هنوز هم رمز و رازهای بسیاری درباره ساعت نجومی پراگ وجود دارد که برخی از مرمت شناسان، توانسته اند، آن ها را بازگشایی کنند. Vojtěch Sucharda که مجسمه ساز به نامی در شهر پراگ بوده است، پس از جنگ دنیای دوم، برای تعمیر مجسمه های ساعت، شروع به کار می کند. وی درمی یابد که مجسمه ها و ساعت نجومی پراگ، پیامی بیش از آنچه ما تا به امروز برداشت کرده ایم دارد.

این مجسمه ساز می گوید: درست زمانی که فکر می کنیم همه چیزا را درمورد یک بنای تاریخی مانند تالار شهر قدیمی می دانیم، می توانیم با یک یافته جدید، متعجب شویم.

در این بازسازی، مجسمه های پنهانی یافت شد که مربوط به قرن پانزدهم میلادی بود. هنوز هم راز و رمزهایی از این ساعت باقی مانده است که تاریخ شناسان در حال کشف آن هستند.