بزرگترین حوادث اتمی تاریخ دنیا - دوست داشتنی ها

در پی انفجار مهیبی که در راکتور چهارم اتمی نیروگاه اتمی چرنوبیل در اوکراین در روز 26 آوریل 1986 رخ داد، مواد رادیو اکتیو فراوانی آزاد شد. این حادثه بدترین فاجعه غیرنظامی تاریخ جهان نام گرفته است. انفجار در نیروگاه چرنوبیل به بسیاری خوش باوری ها درباره انرژی پاک اتمی سرانجام داد.

از سال 1945 تا کنون بیش از دو هزار انفجار اتمی انجام شده است. ایالات متحده آمریکا پس از سرانجام جنگ جهانی دوم 1039 بمب اتمی، شوروی سابق (روسیه) 718 بمب، فرانسه 198 بمب، بریتانیا و چین هر یک 45 بمب، هند و کره شمالی هر یک سه بمب و پاکستان 2 بمب اتمی به انفجار رسانده اند.

ده ها هزار انسان تا کنون بطور مستقیم تحت آلودگی اشعه های رادیواکتیو آلوده قرار گرفته اند. گزارش امروز مرور کوتاهی است بر بعضی از عظیمترین حوداث اتمی که انتظار وقوع آن می رفت.

در همان نخستین ماه های پس از انفجاربمب اتمی در هیروشیما حدود 140 هزار تا 350 هزار انسان جان خود را ازدست دادند. در سال های پس از این فاجعه نیز میزان سرطان، بیماری های قلبی و کبد و همچنین تغییرات هورمونی و کروموزمی در هیروشیما افزایش یافت. امروزه نیز میزان ابتلا به سرطان خون در بین ساکنان هیروشیما بیشتر از ساکنان شهر های دیگر ژاپن است.

منطقه ویسموت که در شرق آلمان قرار گرفته است، در سال های 1946 تا 1990 سومین معدن عظیم اورانیوم و تامین نماینده برنامه هسته ای شوروی سابق محسوب می شد.

طبق آمار اداره حفاظت از آلودگی به تشعشعات خطرناک، از هر 8 کارگر این معدن یکی بر اثر تشعشعات رادیواکتیو جان خود را از دست داده است. به این ترتیب شمار قربانیان بر 7 هزار نفر بالغ می شده است. موارد ابتلا به سرطان ریه نیز در این منطقه بالاست.

آزمایش های اتمی که بین سال های 1950 تا 1992 در مرکوری (صحرای نوادا) انجام گرفت، آلودگی بسیاری از مناطق آمریکا به تشعشعات رادیواکتیو را به دنبال داشت.

در دندان های شماری از بچه ها حتی استرانسیم رادیواکتیو کشف شد و موارد ابتلا به سرطان نیز افزایش یافت. در سال های 1963 تا 1992 آزمایش ها به شکل زیرزمینی صورت می گرفتند، اما بروز سوانح سبب می شد که غبار های آلود به تشعشعات رادیواکتیو به بیرون رخنه نمایند.

از سال 1952 به بعد بود که اولین راکتور های مجتمع اتمی سلافیلد پلوتونیوم مورد احتیاج بریتانیا برای ساخت بمب اتمی را تامین کردند.

از سال 1956 از این مجتمع هسته ای برای فراوری برق استفاده شد. در سال 1957 یکی از راکتور های مجتمع مزبور دچار آتش سوزی شد. سوانح بیشماری که بعد ها روی داد نیز سبب آلودگی خاک و آب دریای منطقه به رادیواکتیو شد. میزان ابتلای بچه ها کارگران این مجتمع به سرطان خون نیز بالاست.

ذوب شدن سوخت هسته ای در نیروگاه اتمی Three Mile Island در آمریکا در سال 1979 نخستین فاجعه عظیم در راکتوری هسته ای پیش از فجایع چرنوبیل و فوکوشیما محسوب می گردد. مقادیر زیادی از تشعشعات رادیواکتیو سبب آلودگی محیط زیست شد. تحقیقات از بالا بودن میزان سرطان در این منطقه سخن می گویند. تحقیقات متقابلی که از سوی صنایع اتمی انجام گرفته، این نکته را رد می نمایند.

در بیست و شش ماه آوریل سال 1986 در پی انفجاری مهیب در راکتور چهارم نیروگاه اتمی چرنوبیل در اوکراین به دلیل خطای انسانی، مواد رادیواکتیو فراوانی آزاد شدند. حادثه ای که بدترین فاجعه غیرنظامی تاریخ جهان نام گرفت. میخائیل گورباچف که در آن موقع رهبر نیرومند شوروی بود، روز ها از گفتن حقیقت به افکار عمومی خودداری کرد. این پنهان کاری فضایی از عدم اطمینان به رهبران حزب کمونیست شوروی را به دنبال داشت.

این دوقلو ها بعد از فاجعه چرنوبیل به جهان آمده اند. پدر آن ها یکی از کارکنانی بود که پس از فاجعه در کوشش جلوگیری از گسترش تشعشعات بودند و مادر آن ها نیز ساکن شهر آلوده چرنوبیل. ذوب شدن سوخت هسته ای و همچنین انفجار رآکتور ها سبب شد که مقادیر زیادی از تشعشعات رادیواکتیو به بیرون رخنه کند و مناطق زیادی را غیرقابل سکونت سازد. شمار قربانیان چرنوبیل بر بیش از 15 هزار نفر بالغ می گردد.

پس از فاجعه نیروگاه اتمی چرنوبیل در شوروی سابق، مناطق وسیعی اطراف این نیروگاه که اکنون بخشی از اوکراین و بلاروس است، به دلیل تشعشعات رادیواکتیو خالی از سکنه اند. بیش از 350 هزار نفر خانه و زندگی خود را ترک کردند. روستا های اطراف مرز اوکراین به کل متروکه شدند.

مجتمع اتمی Tmosk-7 در سیبری که به شهری اتمی می ماند و تا سال 1992 نیز وجود آن مخفی نگاه داشته شده بود، در سال 1993 دستخوش انفجار شد. تشعشعات پلوتونیوم و سزیم رادیواکتیو سبب آلودگی مناطقی از سیبری شد.

در مجتمع های اتمی Tmosk-7 و Majak تا کنون دست کم 38 سانحه عظیم روی داده و سبب شده که در طول سال ها، صدهاهزار تن از کارگران و اعضای خانواده های آن ها به تشعشعات رادیواکتیو آلوده شوند.

در سال 2011 زمین لرزه ای پرقدرت هزاران نفر را به کام مرگ کشید و بسیاری نیز ناپدید شدند. اما مهم تر ویرانی نیروگاه اتمی فوکوشیما بود که دامنه پیغامدهایش هنوزهم ناروشن است.

ذوب شدن سوخت هسته ای در نیروگاه فوکوشیما شدیدترین آلودگی آب های اقیانوس های جهان به تشعشعات رادیواکتیو را به دنبال داشت. حدود 19 هزار نفر در پی زمین لرزه و خیزش امواجی با ارتفاعی تا 20 متر، جان خود را از دست دادند.

وقتی همه چیز نیست و نابود می گردد، چه احساسی به انسان دست می دهد؟ فیلم درود هایی از فوکوشیما پاسخ سینمای آلمان به این پرسش حیاتی است. دوریس دوریه، کارگردان پرآوازه آلمانی، برای یافتن پاسخ به همین پرسش چند ماه پس از وقوع فاجعه فوکوشیما به مناطق آلوده رفت، تا به چشم خود نیستی را ببیند و تجربه کند. این فیلم هر چند از نیستی نشان دارد، ولی پیغام آور شور و عشق بی سرانجام به زندگی است.

منبع: دویچه وله