7 تفاوت بزرگ انیمیشن های پیکسار و دیزنی - دوست داشتنی ها

در ابتدا تشخیص تفاوت انیمیشن های دیزنی و پیکسار برای مخاطبان آسان بود، چرا که دیزنی از انیمیشن دوبعدی استفاده می کرد در حالی که پیکسار انیمیشن های سه بعدی می ساخت؛ با این حال دیزنی اکنون عمدتا به سمت انیمیشن سه بعدی رفته است. به همین علت گاهی اوقات مخاطبان ممکن است از نام پیکسار به عنوان یک اصطلاح کلی برای تمام انیمیشن های رایانه ای ساخته شده به وسیله دیزنی استفاده نمایند. مانند افسون (Encanto) و یخ زده (Frozen) که ساخته دیزنی هستند. در حالی که در نگاه اول به نظر می رسد فیلم های پیکسار و دیزنی مثل هم و هر دو معرف کل برند این شرکت هستند، اما در واقع چند تفاوت کلیدی بین انیمیشن های پیکسار و آثار سنتی دیزنی وجود دارد که در ادامه به 7 مورد از آن ها اشاره کردیم.

7. انیمیشن های دیزنی به عشق و آرزو، و آثار پیکسار به موضوع دوستی می پردازند

بزرگ ترین تفاوت انیمیشن های دیزنی و پیکسار، وجود یک موضوع مشترک است که آثار مختلف آن ها را به هم پیوند می زند. این موضوع را می توان در مشهورترین ترانه هایشان خلاصه کرد. ترانه وقتی آرزویت را به یک ستاره می گویی (When You Wish Upon a Star) در انیمیشن پینوکیو (Pinocchio)، یک مضمون جامع برای کل شرکت دیزنی، به ویژه در انیمیشن های آن ها است. ایده رسیدن به چیزی فراتر از خودِ فعلی، آینده ای بهتر در انتظار شما به عنوان یک فرد، در ترانه ای به نام من ترانه می خواهم (I want song) متبلور می گردد که همان مفهوم بخشی از دنیای تو (Part of Your World) در انیمیشن پری دریایی کوچولو (The Little Mermaid) را دارد.

در سراسر آثار دیزنی، ترانه هایی مانند روزی روزگاری در رویا (Once Upon a Dream)، یک دنیای کاملا تازه (A Whole New World) و دیو و دلبر (Beauty and the Beast) ساخته شده است که اغلب مضمونی عاشقانه دارد. آرزو کردن چنان بخش مهمی از دیزنی است که آن ها فیلمی به نام آرزو (Wish) را برای جشن صدمین سالگرد خود بر اساس همین مضمون کلیدی ساختند. برعکس، ترانه معرف پیکسار تو دوستی مثل من داری (Youve Got a Friend in Me) از داستان اسباب بازی است. این ترانه نه تنها نمادی از اولین فیلم بلند آن هاست، بلکه الگویی را برای کل فیلم شناسی آن ها تعیین می نماید، زیرا فیلم های پیکسار اغلب با دوستی های تاثیرگذار شناخته می شوند.

وودی و باز، مایک و سالی، شادی و غم، لوکا و آلبرتو و جو گاردنر و 22 تنها چند نمونه از این مضمون دوستی هستند. اگر تو را نداشتم (If I Didnt Have You) هم از کارخانه هیولاها (Monsters Inc) و هیچ کسی مثل تو (Nobody Like U) در انیمیشن قرمز شدن (Turning Red) در هسته خود شبیه به تو دوستی مثل من داری هستند، به این معنا که دوستی مهم ترین مساله است. در حالی که پیکسار فیلم های عاشقانه ای با وال ای (WALL-E) و بنیادین (Elemental) دارد و دیزنی با فیلم هایی مانند موانا (Moana) و زوتوپیا (Zootopia) کم تر به سمت عشق حرکت و بیشتر روی دوستی تمرکز نموده است، اما اینها همچنان عناصر اصلی فیلم هایشان به شمار می روند.

6. دیزنی و پیکسار روینمودهای متفاوتی نسبت به موزیکال ها دارند

در خصوص موسیقی باید گفت که دیزنی و پیکسار روینمودهای متفاوتی به آهنگ ها و ترانه ها دارند. آهنگ ها از همان ابتدای انیمیشن های دیزنی، یعنی سفیدبرفی و هفت کوتوله (Snow White and the Seven Dwarves)، بخشی از فیلم ها بوده اند، اما با ظهور پری دریایی کوچولو در سال 1989، آن ها با الهام از سبک و لحن موزیکال های برادوی، به شیوه تعیین خود دست پیدا کردند. شخصیت ها در فیلم های دیزنی آواز می خوانند، اما مخاطب این را می فهمد که در دنیای فیلم، هیچ کس به موزیکال بودن این صحنه ها اشاره نمی نماید و آن ها بیشتر جنبه سورئال و نمادین دارند. مثلا آواز خواندن السا با آهنگ رهایش کن (Let it Go) در انیمیشن یخ زده بیشتر استعاری است.

موزیکال های دیزنی تقریبا به یک ژانر مستقل تبدیل شده اند. از سوی دیگر، پیکسار از آهنگ ها به عنوان بخش های واقعی استفاده می نماید که در دنیای فیلم هایشان وجود دارند و شخصیت ها به آن ها واکنش نشان می دهند. زمانی که داستان اسباب بازی در حال فراوری بود، پیکسار با وجود اینکه در آن موقع از استاندارد محبوب فیلم های دیزنی پیروی می کرد، آگاهانه تصمیم گرفت فیلم موزیکال نسازد. اولین قطعه موزیکال در داستان اسباب بازی 2 زمانی بود که وودی در حال تماشای فیلم قدیمی عروسکی از خودش است که ترانه تو دوستی مثل من داری را می خواند.

فیلم کوکو (Coco) در تبلیغاتش به عنوان اولین فیلم موزیکال پیکسار معرفی گردید، اما در واقع تمامی ترانه های این فیلم اجراهایی هستند که شخصیت های دیگر می توانند آن ها را ببینند و به آن ها واکنش نشان دهند. هر دو فیلم های کوکو و روح (Soul) داستان هایی را روایت می نمایند که در آن ها موسیقی و موزیسین ها نقش محوری دارند. قطعه موزیکال بزرگ فیلم قرمز شدن اجرای گروه پسرانه به نام تاون 4 (4*Town) و خواننده آهنگ است. برخلاف فیلم های دیزنی که در آن ها ترانه ها جنبه نمادین دارند، در فیلم های پیکسار بخش های جدایی ناپذیر داستان هستند.

5. انیمیشن های پیکسار معمولا در تابستان، و آثار دیزنی در تعطیلات شکرگزاری اکران می شوند

دیزنی استاد انتخاب زمان مناسب برای اکران فیلم هاست و به خوبی می داند چگونه از فصل تابستان و تعطیلات به برترین شکل استفاده کند. در ابتدا انیمیشن های دیزنی مانند پوکوهانتس (Pocahontas)، مولان (Mulan) و تارزان (Tarzan) فیلم های بزرگ تابستانی بودند، در حالی که داستان اسباب بازی، زندگی یک حشره (A Bugs Life) و داستان اسباب بازی 2 برای هفته های شکرگزاری نگه داشته می شدند. با این حال با افزایش محبوبیت پیکسار و درگیری های انیمیشن دیزنی، این کمپانی تاریخ اکران تابستانی مورد نظر را به فیلم های پیکسار اختصاص داد، در حالی که خود جایگاه اکران هفته شکرگزاری را به دست آورد.

این روند با اکران فیلم در جستجوی نمو (Finding Nemo) در ماه می شکسته شد، اما از آن موقع به بعد، با آغاز اکران ماشین ها (Cars)، بیشتر فیلم های پیکسار در ماه های تابستان، به طور معمول در ماه ژوئن اکران شده اند. تنها علت اکران فیلم های کوکو و دایناسور خوب (The Good Dinosaur) در هفته شکرگزاری این است که در آن سال ها هیچ انیمیشن دیزنی اکران نشد و آن ها به فیلم های پیکسار احتیاج داشتند تا جای خالی دیزنی را در آن موقع پر نمایند.

موفقیت باورنکردنی انیمیشن یخ زده در هفته شکرگزاری و ادامه آن تا تعطیلات و اوایل سال بعد، یاری کرد تا به پرفروش ترین فیلم سال 2013 تبدیل گردد. در حالی که فیلم های اخیر مانند دنیای عجیب (Strange World) و آرزو در هفته تعطیلات شکست خوردند، آن ها امیدوارند با موانا 2 (Moana 2) به دوران اوج خود بازگردند. این روند باعث شده است که فیلم های پیکسار حال و هوای تابستانی داشته باشند، در حالی که انیمیشن های دیزنی به عنوان فیلم های خاص دوران تعطیلات شناخته می شوند.

4. دیزنی به داشتن شخصیت های شرور مشهور است

شخصیت های شرور دیزنی به میزان قهرمانانش معروفیت و محبوبیت دارند. ملفیسنت، جعفر، کروئلا، اورسولا و کاپیتان هوک بعضی از بزرگ ترین نام های شرور دیزنی هستند، به قدری که یک مجموعه کامل فیلم اورجینال کانال دیزنی با عنوان بچه ها (Descendants) بر اساس بچه ها آن ها ساخته شده است. شخصیت های شرور دیزنی اغراق آمیز و از پرفروش ترین عناصر تجاری این شرکت محسوب می شوند. مخاطبان آن ها را دوست دارند زیرا از بدذات بودن خود لذت می برند و به این ویژگی افتخار می نمایند. ترانه های شخصیت های شرور دیزنی مانند روح بدبخت بیچاره (Poor Unfortunate Soul)، آماده باش (Be Prepared) و آتش جهنم (Hellfire) بخش های محبوب این فرنچایز به شمار می روند.

در مقابل، پیکسار تعداد کمتری شخصیت شرور ماندگار دارد. بخشی از این به خاطر تازه کارتر بودن و فیلم های کم تر آن هاست، اما بعلاوه شرورهای پیکسار به ندرت شخصیت های برجسته ای به شمار می روند. به استثنای چند مورد مانند سندروم در شگفت انگیزان (The Incredibles) یا رندال در کارخانه هیولاها شخصیت های شرور انیمیشن های پیکسار نقش های فرعی دارند. در حالی که شخصیت هایی مانند حقه باز در داستان اسباب بازی 2 و خرس شکمو در داستان اسباب بازی 3 شخصیت های شرور خوبی هستند، اما آن ها به میزان شخصیت های شرور دیزنی نتوانسته اند مخاطبان را مجذوب خود نمایند. هواداران از تماشای شخصیت های شروری مانند ارنستو دلا کروز در انیمیشن کوکو و هاپر در زندگی یک حشره لذت می برند، اما این شخصیت ها موضوع اصلی بحث مخاطبان بعد از تماشا فیلم های پیکسار نیستند و به سرعت فراموش می شوند.

3. فیلم های پیکسار بیشتر روی درگیری های درونی شخصیت ها تمرکز می نمایند تا شخصیت های شرور

یکی از دلایل ماندگار نشدن شرورهای پیکسار این است که موانعی که شخصیت ها در این فیلم ها باید بر آن ها غلبه نمایند، به جای یک عامل خارجی، بیشتر بر محور خود شخصیت ها است. در حالی که سید در داستان اسباب بازی یک تهدید خارجی محسوب می گردد، اما درگیری اصلی بین وودی و باز و مسیر آن ها برای دوست شدن است. برخلاف فیلم های دیزنی که اغلب یک شخصیت شرور تعیین دارند، فیلم های پیکسار بر موانعی تمرکز می نمایند که ریشه در خود شخصیت ها دارند.

در فیلم درون و بیرون اصلا شروری وجود ندارد، بلکه چالش اصلی شادی عیب درونی اوست که باید بر آن غلبه کند. به همین ترتیب، مساله اصلی فیلم بنیادین این نیست که شخصیت ها با یک شرور مبارزه نمایند، بلکه این است که آیا جامعه به وید و امبر اجازه می دهد با هم باشند یا خیر. چالش فیلم قرمز شدن نیز یک درگیری بین نسلی مادر و دختر است که با مبارزه به انتها نمی رسد بلکه با درک متقابل حل می گردد. این رویکرد باعث می گردد تا تمرکز داستان های پیکسار روی مبارزات و رشد درونی شخصیت ها باشد.

این تغییر تمرکز از شخصیت های شرور به سمت درگیری های درونی ناشی از عیب شخصیت یا مسائل اجتماعی، کم کم به انیمیشن های دیزنی هم سرایت نموده است. صحبت های زیادی در این مورد وجود دارد که چگونه به نظر می رسد مفهوم شخصیت های شرور دیزنی کم رنگ شده است، در حالی که شاه منفیسیو در فیلم آرزو به عنوان بازگشت به سبک و سیاق گذشته تبلیغ می گردد. برخلاف گذشته، فیلم های دیزنی مانند رالف خرابکار (Wreck-It-Ralph)، یخ زده و زوتوپیا در پی استفاده از ظهور ناگهانی شخصیت شرور بودند، مشابه با آنچه در داستان اسباب بازی 2 و کارخانه هیولاها دیدیم. با این حال فیلم های تازهتر دیزنی مثل موانا، رالف اینترنت را خراب می نماید (Ralph Breaks the Internet) و دنیای عجیب از داشتن یک شخصیت شرور صرف نظر نموده اند و در عوض بر سوتفاهم هایی تمرکز می نمایند که باید رفع شوند.

2. انیمیشن های پیکسار حال و هوایی امروزی و مدرن دارند، در حالی که دیزنی به روینمودهای کلاسیک و سنتی پایبند است

یک تفاوت کلیدی دیگر بین انیمیشن های پیکسار و دیزنی، زیبایی شناسی آن هاست. به جز فیلم دلیر (Brave) تمام فیلم های پیکسار در محیط قرن بیستم یا آینده اتفاق می افتند و اغلب دارای عناصر معاصر هستند. مجموعه هایی مانند داستان اسباب بازی، کارخانه هیولاها و درون و بیرون همگی دنیای مفهومی خود را به وسیله لنز فرهنگ بروکراسی امروزی آنالیز می نمایند.

فیلم هایی مانند روح، به پیش و ماشین ها چرخشی منحصربه فرد بر زندگی قرن 21 ارائه می دهند که مخاطب به راحتی می تواند با آن ارتباط برقرار کند. فیلم های علمی-تخیلی مثل شگفت انگیزان، وال ای و لایت یر (Lightyear) نمونه هایی از داستان های علمی-تخیلی عامه پسند هستند، در حالی که راتاتویی (Ratatouille)، بالا (Up) و قرمز شدن دنیاهای معاصری را به تصویر می کشند که شباهت زیادی به دنیای ما دارند.

از طرف دیگر، انیمیشن های دیزنی رویکرد کلاسیک تری دارند. نه تنها آثار کلاسیک دیزنی بلکه حتی فیلم های اخیر آن ها مانند یخ زده، موانا و گیسوکمند (Tangled) هم به وضوح با الهام از آثار افسانه ای و پیش از قرن بیستم که منبع الهام برای سفیدبرفی و هفت کوتوله، پیتر پن (Peter Pan) و رابین هود (Robin Hood) بودند، طراحی شده اند.

انیمیشن های دیزنی گاهی اوقات با آثاری چون لیلو و استیچ (Lilo and Stitch) و الیور و دوستان (Oliver and Company) به سمت دنیاهای معاصر متمایل شده اند، در حالی که زوتوپیا اشتراکات زیادی با الگوهای پیکسار دارد و رالف خرابکار هم به نوعی همان داستان اسباب بازی اما با شخصیت های بازی های ویدیویی است. با این حال، این موارد استثنا هستند. این موضوع نشان می دهد که چگونه پیکسار آغاز به تاثیرگذاری بر انیمیشن های والت دیزنی نموده است، تا جایی که گاهی اوقات تشخیص تفاوت بین این دو استودیو برای مخاطبان سخت می گردد.

1. دیزنی تمایل دارد از داستان های موجود اقتباس کند، در حالی که پیکسار بر ایده های کاملا اختصاصی تمرکز دارد

بدون شک بزرگ ترین تفاوت کلیدی بین انیمیشن های دیزنی و پیکسار نوع داستان هایی است که روایت می نمایند. دیزنی با اقتباس هایش از افسانه ها معروفیت دارد. اقتباس هایی که از سفیدبرفی و هفت کوتوله آغاز شد و تا به امروز و باآثاری چون دیو و دلبر، زیبای خفته (Sleeping Beauty) و سیندرلا (Cinderella) ادانه پیدا کرد و این تنها چند نمونه است. دیزنی علاوه بر افسانه ها، رویکرد خود را در قبال آثار کلاسیک ادبیات (گوژپشت نوتردام، تارزان، کتاب جنگل)، افسانه های فولکلور (مولان، هرکول) و حتی کمیک های مارول مثل 6 قهرمان بزرگ (Big Hero 6) نیز به کار گرفته است.

این استودیو سهم قابل توجهی از داستان های اورجینال مانند لیلو و استیچ، زوتوپیا و آرزو را نیز ارائه نموده است، اما معروفیت اصلی آن ها به خاطر بازآفرینی داستان های کلاسیک است که برای مردم به عنوان مرجع اصلی شناخته می شوند. تنها علتی که فیلم ترسناک کم بودجه وینی خرسه: خون و عسل (Winnie the Pooh: Blood and Honey) تاثیرش را گذاشت، این بود که بر اساس آشنایی مردم با شخصیت وینی پو ساخته شد؛ شخصیتی که سال هاست به عنوان یک اثر محبوب جایگاه خاصی داشد و هنوز هم دارد.

برخلاف دیزنی، پیکسار روی فیلم های کاملا اورجینال تمرکز می نماید، به جز دنباله هایشان که آن ها هم بر اساس فیلم های اولیه و بدون استفاده از منابع از پیش موجود ساخته شده اند. در دنیای سینما که تحت سلطه دنباله ها، پیش درآمدها، بازسازی ها و اقتباس ها واقع شده است، پیکسار یکی از معدود استودیوهایی است که فیلم های اورجینال با بودجه بالا می سازد و می تواند با این فیلم ها مخاطبان را به سینما بکشاند. سه فیلم راتاتویی، وال ای و بالا از تجربه گراترین آثار پیکسار هستند و این ایده های اورجینال به فیلم های پرفروش و برندگان جایزه اسکار تبدیل شدند.

در حالی که پیکسار در سال های اخیر بیشتر در پیه ها روی آورده است و دیزنی بسیاری از فیلم های اورجینال خود را در سرویس استریم دیزنی پلاس منتشر نموده، اما این شرکت همچنان به ساخت داستان های منحصربه فرد خود متعهد است. دنباله هایی مثل درون و بیرون 2 به تامین بودجه فیلم های اورجینالی مانند انیمیشن آینده الیو (Elio) یاری می نمایند. دیزنی با رویکرد منحصربه فرد خود به بازآفرینی داستان های نمادین می پردازد در حالی که پیکسار مخاطب را با داستان های کاملا تازه آشنا می نماید.

منبع: movieweb