بازدید از نیکوزیای قبرس؛ آخرین مرکز تقسیم شده ی جهان - دوست داشتنی ها

وقتی صحبت از شهرهایی که به دو بخش تقسیم شدند به میان می آید، اولین گزینه ای که به فکر می رسد، برلین است؛ اما فروپاشی دیوار برلین در نوامبر 1989 پایانی بر دوران مرکز های دو نیم شده جهان نبود. نیکوزیا، شهری کوچک در جزیره ای کوچک در دریای مدیترانه، شهری است که تا به امروز همچنان دو نیمه به جای مانده است. دیوار این شهر که به نام خط سبز نامیده می شود، 200 کیلومتر درازا دارد و عملا، شهر را دو بخش کرده است.

پایخت قبرس یک مقصد گردشگری بسیار منحصربه فرد برای تاریخ دوستان، ماجراجویان و کسانی است که در پی گذشته های پرپیچ وخم و آینده ای نامشخص می گردند. با وجود ابهاماتی که درباره آینده این شهر وجود دارد، اکنون بهترین زمان برای بازدید از نیکوزیا است؛ مرکزی که پس از گذشتن موانع و وارد شدن به آن، با منطقه ها تفریحی، کافه ها و غذاهایی عالی روبه رو می شوید. همه این موارد را می توان در دو طرف مرز ترسیم شده در شهر یافت و همین موضوع، شهر را تبدیل به توقفگاهی مجذوب کننده در سفر به منطقه مدیترانه کرده است.

برای آنکه تاریخ را به طور کامل درک کنید باید از هر دو سمت نیکوزیا بازدید کنید. آنچه در ادامه می آید، نکاتی جامع را درباره این شهر برای شما توضیح می دهد. همیشه می توانید بهترین آفرهای تور قبرس را در خبرنگاران پیدا کنید. تنوع فروشنده ها و پکیج های تور عرضه شده، به شما این اطمینان را می دهد تا بتوانید سفر به قبرس را ارزان تر از همه جا برنامه ریزی کنید.

درباره قبرس و تقسیم آن

قبرس، یکی از مستعمرات سابق بریتانیا است که آب وهوای گرم مدیترانه ای و ساحل های دست نخورده آن آفتابی ترین روزهای اروپا را پدید می آورند و از دهه 1950 توجه خورشیددوستان و کسانی که در پی لذت و خوشگذرانی هستند را به خود جلب کرده است.

قبرس در دهه 1500 به دست عثمانی ها افتاد و سال 1878 تحت سلطه انگلیسی ها درآمد. سال 1974، ارتش ترکیه با هدف آزادسازی بخش شمالی جزیره از سلطه بخش جنوبی و تحت کنترل یونانی ها وارد این جزیره شد. این حضور نظامی و درگیری های متعاقب آن منجر به دو نیم شدن جزیره از وسط آن شد: بخش شمالی ترک و مسلمان نشین و بخش جنوبی یونانی و مسیحیت ارتدوکس نشین.

در پی درگیری نظامی بین ارتش ترکیه و قبرس، یک خط آتش بس 180 کیلومتری برای تقسیم شهر به دو بخش ایجاد و دو گروه جمعیتی غالب پدیدار شد. با اینکه جنوب شهر، در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شده است و عضو اتحادیه اروپا است، جمهوری خودخوانده ترک نشین قبرس شمالی تنها از طریق ترکیه به رسمیت شناخته می شود. با این حال، هر دو بخش کشور، یک شهر را به عنوان مرکز خود می شناسند. بخش جنوبی شهر، نیکوزیا (Nicosia) نامیده می شود و بخش شمالی آن، لفکوزا (Lefkosa).

مرزی بزرگ و یکپارچه از وسط شهر می گذرد. این مرز را معمولا از روی موانع سفید و آبی لرزانی که در هر دو سوی آن، نیروهای نظامی مشغول گشت زنی و محافظت هستند می شناسند. جاده های نزدیک مرز که زمانی خانواده ها و منطقه ها مسکونی را به هم متصل می کردند، اکنون به خاطر این مرز مسدود شده اند و دیگر، امکان عبورومرور ازطریق آن ها وجود ندارد. سوراخ های ناشی از گلوله ها مانند یک لکه زشت روی ساختمان ها به جای مانده اند و حسی بد و شوم را در برخی از نقاط شهر پراکنده کرده اند. همه این منظره ها به خاطر وجود جاده هایی که به هیچ کجا نمی رسیدند عجیب وغریب تر شده اند. ایست های بازرسی پلیس صحنه غیرمعمولی در این شهر نیست. حتی اگر زمان نزدیک تر شدن به سنگربندی های موقتی، پا روی کیسه های شنی بگذارید هم موضوع غیرمعمولی نیست.

قبرس، به مدت 45 سال، درگیر بحران دیپلماتیکی بود و خیلی ها از خانه هایشان در منطقه ها مرزی رانده شده بودند و امکان بازگشت نداشتند. این شرایط در اثر درگیری نظامی تشدید و حتی مرز بین دو کشور بسته شده بود. با این حال، پس از اقداماتی که رهبران مدرن تجددخواه انجام دادند، مرز بازگشایی شد و شرایط به گونه ای تعیین شد که عبور از مرز برای بازدیدکنندگان، هیچ وقت آسان تر و امن تر از این نبوده است. شهر اکنون کاملا امن است و جاهای دیدنی مجذوب کننده و زیادی وجود دارد که سفر به این شهر تقسیم شده را ارزشمند می سازد.

بازدید از منطقه حائل سازمان ملل و قدم زدن روی خط سبز

عبارت منطقه حائل سازمان ملل متحد، تصویری از منطقه ای درگیر جنگی خونین که در محلی بسیار از دور از جزیره همیشه آفتابی واقع در دریای مدیترانه را به فکر ها متبادر می کند؛ اما این همان عبارتی است که بسکمک از نواحی مجاور دیوار را به آن نام می خوانند. خیلی ها حتی از اینکه می فهمند یک منطقه حائل سازمان ملل متحد داخل اتحادیه اروپا وجود دارد شگفت زده می شوند. هیچ کس اجازه ورود به منطقه حائل را ندارد؛ چرا که این منطقه به شدت نظامی است و از طریق سربازان تا دندان مسلح محافظت می شود. تنها می توان به این منطقه نزدیک شد؛ درست مانند گردشگران کنجکاوی دیگری که آن ها هم همین کار را انجام می دهند و به قدری به آن نزدیک می شوند تا بتوانند نگاهی دقیق تر به آن بیندازند.

دیدن برج های نگهبانی مرتفعی که برای حفظ صلح در این منطقه بنا شده اند حسی عجیب و جالب توجه است. شاید این امن ترین درسی باشد که هر فرد می تواند به صورت شخصی در تاثیرات ملموس و ماندگار جنگ روی مردم و جوامع بیابد. چندین نقشه گردشگری محلی در منطقه وجود دارد که گردشگران می توانند از آن برای دنبال کردن دیوار و نقاط مجذوب کننده و مرتبط با دیوار استفاده کنند و سایر رویدادهای تاریخی و ساختمان های موجود در راستا را بشناسند.

همچنان که راستا را می پیمایید، از دیدن هنرهای خیابانی باورنکردنی که از مفهومی سیاسی برخوردار هستند و تقریبا در همه جا، از گوشه وکنارهای خیابان گرفته تا ساختمان های مختلف، دیده می شوند، لذت خواهید برد و آن ها را تحسین خواهید کرد. مادامی که در نیکوزیا به سر می برید، می توانید در خانه ای برای همکاری (Home for Cooperation) غذا بخورید. اینجا، یک کافه / محل تجمعی است که در واقع درون منطقه حائل واقع شده است. هدف این مرکز، فعالیت به عنوان پلی بین خاطرات، دیدگاه ها و جوامع جداشده است.

پیاده روی روی مرز در خیابان لدرا

تا به حال، از روی چند مرز به صورت پیاده عبور کرده اید؟ چند مورد از آن ها در یک جزیره واقع شده بودند؟ اگرچه عبور از مرز درون شهری نیکوزیا روندی کاملا بوروکراتیک دارید؛ اما پیاده گذشتن از مرز و رفتن از نیکوزیا به لفکوزیا، یکی از منحصربه فردترین تجارب ممکن در جزیره (اگر نگوییم در کل منطقه مدیترانه) است. در سال 2008، موانع نصب شده در خیابان لدرا (Ledra Street)، شاه راه بزرگ خرید در نیکوزیا، به طور رسمی برچیده شدند و مردم اجازه یافتند تا به سمت دیگر بروند.

به محض اینکه از مرز گذر می کنید، متوجه تفاوت های فاحش در میان دو منطقه خواهید شد. این تفاوت ها ابتدا در زبان و پول رایج منطقه نمود پیدا می کند و سپس، در فرهنگ، مذهب، غذا و محافظه کاری مردم. شهر از نمایی چهل تکه و درهم وبرهم برخوردار است. بد نیست بدانید که با وجود اینکه گردشگران بدون هیچ سختی می توانند از این مرز عبور کنند، مردم محلی تا سال 2003 چنین اجازه ای نداشتند. به سختی می توان جهانیی را تصور کرد که مردم آن بیشتر از 30 سال از دسترسی به خانه های خود محروم بودند؛ اما این ها همه واقعیت تلخ زندگی قبرسی ها است.

بازدید از موزه باستان شناسی قبرس و موزه لونتیس

موزه باستان شناسی قبرس (Cyprus Archaeological Museum) که از برنامه ریزی و منابع مالی خوبی برخوردار است، پیشرفت های فرهنگی و صنایع دستی جزیره را در خود جای داده است. قدمت برخی از آن ها به دوران نوسنگی و دوران بیزانس می رسد. این موزه، برخلاف خیلی از سایت های قبرس جنوبی، متکی بر خرابه ها و ویرانه ها نیست و با این حال، بزرگ ترین و معتبهترین موزه در کشور به شمار می آید.

در میان این مجموعه بزرگ آهسته آهسته گام بردارید و هم به لحاظ اجتماعی و هم به لحاظ های دیگر، کمی درباره این حجم وسیع از تاریخ که در نقطه ای از این خاک رخ داده اند، بیندیشید. این کار به شناختن درگیری های عصر مدرن و درک سنت ها و تواریخ متنوع که در این جزیره بارور به وفور یافت می شود، کمک می کند. موزه بیزانس (Byznantine Museum) و کاخ اسقف اعظم (Archbishop Palace)، که در سمت لفکوزیا قرار دارند، محل نگهداری مجموعه ای بزرگ از هنرهای متعلق به دوران بیزانس و آثار تاریخی است.

به همین صورت، نمایشگاه های فراوان در موزه لونتیس (Leventis Museum) به خوبی سازمان دهی شده اند و بازدیدکنندگان را به سفری دور ودراز در دل تاریخ نیکوزیا و قبرس می برد. توجه گالری ها روی امپراتوری های مختلف منطقه ای، مصنوعات به جا مانده از آن و دوره های زمانی مرتبط با قبرس، ازجمله دوران عثمانی ها، انگلیسی ها، فرانکی ها و ونیزی ها، متمرکز شده است. همچنین، این موزه میزبان نمایشگاه های موقتی و گالری های هنری است. موزه لونتیس، هزینه ورودی ندارد.

گشت وگذار در میان کافه های قبرسی

فرهنگ کافه بخشی جدایی ناپذیر از زندگی قبرسی ها و یکی از جاذبه های محبوب برای بازدیدکنندگان است. از قدم زدن در کوچه های پیچ درپیچی که باد در آن ها می وزد لذت ببرید و روز خود را در کافه هایی که زیر شاخ وبرگ های پیچک پنهان شده اند به شب برسانید. برای آنکه حال وهوای واقعی قبرسی ها را تجربه کنید، در یکی از کوچه های پوشیده از گل و تک افتاده شهر قدم بزنید - از این کوچه ها در شهر به تعداد فراوان وجود دارد. آنقدر قدم بزنید تا رایحه دانه های تلخی را که از ریه های تک تک ساکنان شهر، در هر دو سمت دیوار، به هوا برمی خیزند را استشمام کنید. از رستوران محلی آپومرو (Apomero) گرفته تا فروشگاه هنری لونا کافه آرت (Luna Café Art Shop)، محیطی بی نظیر وجود دارد که همه جویندگان کافئین و کافئین دوستان باید آن را کشف کنند. قهوه های ترک و قبرسی که در این منطقه تهیه و سرو می شوند، به خاطر دانه های ریزی که در دم کردن آن ها مورد استفاده قرار می گیرد، از طعمی تکرارنشدنی برخوردار هستند و به یقین می توان گفت که با نوشیدن آن ها، می توان طعم فرهنگ قبرس را چشید.

تابستان قبرس، بهترین فصل برای کافه گردی در قبرس است؛ درست همان زمانی که همهمه های مشتریان میزهای پراکنده در پیاده روهای خیابان ها را در بر می گیرد. از یخ دربهشت های خود در این کافه ها لذت ببرید، خودتان را در کتاب غرق کنید، یا حتی بهتر از آن، با احترام تمام در مکالمات بین سایر مشتریان کافه درباره شرایط درگیری ها در منطقه شرکت کنید.

بسکمک از شهروندان مسن تر و خانواده های آن ها در اثر جنگ آواره شدند و به شدت مشتاق تعریف تجربیات و سختی های خود در جنگ برای دیگران هستند. خیلی وقت ها، با نگرشی امیدوارانه در میان مردم روبرو خواهید شد که تغییر در شرایط کشور را نزدیک می دانند. آن ها، منظرهی مثبت نسبت به کشور و آینده آن دارد که بزرگ ترین و مهم ترین موضوعی است که در حین بازدید از این شهر با آن روبه رو خواهید شد.

بازدید از ساختمان های مذهبی و یادبودهای کهن و زیبای نیکوزیا

اهمیت تاریخی نیکوزیا مربوط به زمانی بسیار پیش تر از تاریخ مدرن و پیچیده آن است. مسجد بویوک خان (Büyük Han Mosque) که در اواخر قرن 16 میلادی ساخته شده است، محلی برای استراحت تاجران و کاروان هایی بود که از این کشور عبور می کردند. این بنا، محلی مناسب برای اسکان مسافران، مرتعی برای چرای چارپایان و امکاناتی برای استحمام بود. این ساختمان با همان شکوه سابق خود دوباره بازسازی شده است و به آسانی می توان از هر نقطه از شهر به این محل دسترسی یافت.

یکی از جنبه های منحصربه فرد فرهنگی نیکوزیا، وجود سایت های مذهبی متعددی است که با در نظر گرفتن خواسته های دینی مردم منطقه ساخته شده اند. در سمت شمالی شهر، کلیساهای بزرگ به مسجد تبدیل شده اند تا جوابگوی نیازهای اکثریت ترک و مسلمان منطقه باشند. مردمی که همزمان با صدای اذان به سوی مسجدی بزرگ در حرکت هستند، در حالی که به خاطر شیشه های رنگارنگ به جا مانده از دوران مسیحیت هر کدام به رنگی درآمده اند، منظره ای مجذوب کننده و چشمگیر است.

مسجد سلیمیه (Selimiye Mosque)، شناخته شده ترین بنای تاریخی نیکوزیا است که در ابتدا با نام کلیسای ایا صوفیه (Agia Sofia) بنا شد و پس از یک قرن، ساخت آن در سال 1326 میلادی به اتمام رسید. پس از فتح جزیره از طریق عثمانی ها در قرن شانزدهم، این کلیسا پس از تغییر کاربری به یک مسجد تبدیل شد. برای ورود به این مسجد، الزامی است که زنان سرهای خود را بپوشانند.

غذاهای محلی نیکوزیا

غذاهای ترکی و یونانی، هر دو به یک اندازه در سطح بین المللی طرفدار دارند و در این شهر دو نیم شده، می توانید بهترین ها را از هر دو جهان مزه کنید. از سبزی های تازه لذت ببرید و خود را در غذاهای متولد شده و پرورش یافته در خاک حاصلخیز این جزیره درهم وبرهم و جورواجور غرق کنید. به شامه خود و همچنین، به محلی ها، اعتماد کنید و وارد یکی از اغذیه فروشی های شلوغ و کوچک بشوید و هر چه دیگران سفارش می دهند، شما هم سفارش بدهید. به احتمال زیاد، آنچه در بشقاب دیگران خواهید دید، دونات یونانی یا لوکومادس (Loukoumades) خواهد بود که گلوله های خمیری سرخ شده آغشته به شربت عسل هستند. لوکومادس، شیرینی سنتی قبرس است. پنیرهای کبابی یا هالومی (halloumi) نیز در کافه های سطح شهر به وفور دیده می شود؛ غذایی بسیار خوشمزه که جهانی نوپرستان را به تسخیر خود درآورده است و این شهر، منبع آن است.

راه های سفر به نیکوزیا

متاسفانه، فرودگاه مرکز در سمت اروپایی آن پس از مداخله نظامی ترکیه در سال 1974 تعطیل است. بنابراین، اگر می خواهید وارد سمت جنوبی شهر بشوید، باید به فرودگاه لارناکا (Larnaca International Airport) یا به اختصار LCA پرواز کنید که فاصله ای 30 دقیقه ای (با ماشین) تا شهر دارد و از این فرودگاه، پروازهای زیادی به بسکمک از شهرهای اروپایی انجام می شود. به راحتی می توان با کرایه یک تاکسی، شاتل یا با استفاده از اتوبوس های عمومی از این فرودگاه به شهر رفت. راه دیگر برای سفر به مرکز قبرس، پرواز به فرودگاه لفکوزا (Lefkosa airport) یا به اختصار ECN در سمت ترک نشین شهر است. در هر کدام از دو سمت شهر، با مکان هایی باورنکردنی برای اقامت و مهمان نوازی بی بدیل روبرو خواهید شد.

از همین الان آماده سفر و بازدید از جاهای دیدنی قبرس شوید. تور قبرس را در خبرنگاران از لحاظ قیمت با هم مقایسه کرده و آفر موردنظرتان را از فروشنده های معتبر همکار، پیدا و با پایین ترین هزینه تهیه کنید.