نقد فیلم پالم اسپرینگز؛ آن حس کشنده تکرار - دوست داشتنی ها

پالم اسپرینگز برعکس روز موش خرما گیر افتادن در یک روز با بدبیاری های زیاد نیست. یک خانه مجلل و استخر و روز عروسی دوست نایلز و میستی مکان و زمانی است که نایلز در آن گیر افتاده است. چرایش را نمی دانیم و فیلم هم در نهایت جوابی به ما نمی دهد.

نایلز خودش را به خوبی با شرایط وفق داده است. روزها روی یک تشک بادی شکل پیتزا در استخر کسانی که در آن روز به خصوص در ویلایشان حضور ندارند ولو می گردد. در مراسم عروسی سخنرانی هیجان انگیز می کند. لباس های هاوایی می پوشد و آن قدر خوشگذرانی می کند که خوشگذرانی برایش بی معنی می گردد. آن قدر در عروسی شرکت کرده که اسم همه مهمانان را می داند. البته این تجربه را که به نظر خودش و مخاطب چندان اسفناک نیست کاملا هم تنها از سر نمی گذراند.

نایلز به شکلی سهوی مردی به نام روی (با بازی جی.کی سیمونز) را هم وارد این بازی کرده است. مردی که به همین خاطر از او متنفر است و هر چند وقت یک بار شکنجه اش می کند. شکنجه هایی که بی فایده است چون فردا صبح که بگردد نایلز دوباره در رختخواب خودش از خواب بیدار می گردد در حالی که صحیح و سالم است.

البته مخاطب از هیچ کدام از این ها خبر ندارد تا وقتی که سارا خواهر بزرگتر عروس وارد بازی می گردد. میستی دوست دختر نایلز ساقدوش عروس است. کسی که باید سخنرانی بیمزه اش را در مراسم عروسی انجام بدهد و بعد میکروفون را به سارا بدهد. سارا اما در این عروسی گرفتاری های زیادی دارد.

طبعا می توانید حدس بزنید که نایلز و سارا با هم جور می شوند و در یک اتفاق که نایلز می خواهد جلویش را بگیرد سارا همراه او داخل چرخه زمان می گردد و حالا هر روز هم برای سارا یکی است.

• نقد سریال آخرین پایکوبی؛ در ستایش مایکل جوردن بودن

فیلم که تا این لحظه دستش را برایمان رو نکرده بود کم کم قصه اش مشخص می گردد. می فهمیم که نایلز از خیانت میستی خبر دارد و خودش هم تقریبا در تمام این روزهای چرخه تکرار با دیگران رابطه داشته است.

چیزی که باعث می گردد فیلم پالم اسپرینگز ارزش توجه داشته باشد این است که به بازسازی روز موش خرما بسنده نکرده و چرخش های داستانی خودش را دارد. از جمله این که وارد مفهوم زمان برای آدم های مختلف می شویم. زمان برای سارا هر چند در چرخه گیر افتاده معنا دارد. او می خواهد دیروز و فردایش با امروز متفاوت باشند. این وسط البته گناهی که امروز مرتکب شده هم محرک خوبی است که او را از تکرار بازدارد.

در مقابل نایلز تسلیم حال شده است. گذشته اش را از یاد برده و فکر می کند لابد اگر از این چرخه زمانی بیرون می افتد آینده ای بهتر هم در انتظارش نبوده است.

فیلم پالم اسپرینگز در جشنواره ساندنس که مخصوص فیلم های مستقل است توانست مورد استقبال مخاطبان سینمادوست و منتقدان قرار بگیرد. بخشی از موفقیت فیلم به بازی های اندی سمبرگ و کریستین میلیوتی در نقش نایلز و سارا برمی گردد. آن ها ذاتا و جداگانه بامزه اند و وقتی کنار هم قرار می گیرند هم انگار برای هم ساخته شده اند تا با هم شیطنت کنند.

فیلم کمدی-رمانتیک مدرنی است که دقیقا متناسب با حال و هوای قرن بیست و یکم است. زمانی که می گردد بحث کرد حاضرید در یک روز ایده آل زندگی تان باقی بمانید یا دوست دارید زندگی را با فراز و نشیب هایش تجربه کنید.

از این یک نظر فیلم پالم اسپرینگز پیچیده تر از روز موش خرما عمل می کند. طبعا اراده نشان دادن برای نابودی چرخه زمانی بد کار ساده تری است تا بیرون آمدن از زمانی که خوشگذرانی محض است.

پالم اسپرینگز برای این که متفاوت تر از روز موش خرما گردد تکرار روز را از نقطه نظر سارا هم نشان مان می دهد. هر چه کاراکتر نایلز بی اعتنا به شرایط است، سارا خشمگین می گردد. نایلز سعی می کند با نشان دادن این که چه طور می توانند با زندگی در یک روز مشخص بدون پشیمانی خوشگذرانی کنند سارا را آرام کند اما احساس گناه سارا که ارتباط با شوهرخواهرش در صبح همان روز است نمی گذارد سارا از روز نهم نوامبر تمام و کمال لذت ببرد.

این جاست که برای مخاطب این سوال پیش می آید که اگر سارا آن احساس گناه را نداشت حاضر بود کنار نایلز در همان چرخه همیشگی خوشگذرانی بماند؟ مفهوم زندگی با گذر زمان و تجربه کسب کردن چه قدر اهمیت دارد؟

اندی سیارا فیلمنامه نویس فیلم و ماکس بارباکو کارگردان با خودشان حساب کرده اند که از زمان روز موش خرما تا امروز فیلم های زیادی درباره گیر افتادن در چرخه زمانی ساخته شده اند که تقریبا همه شان الگوهای مشخصی دارند درنتیجه به سیم آخر زده اند و حتی دایناسورها را هم وارد فیلمشان کرده اند! شاید باورتان نگردد که عاشقانه ترین سکانس فیلم جایی است که نایلز و سارا کنار چادر نشسته اند و دایناسورها را در دوردست تماشا می کنند.

سارا فرمول های کوانتوم می خواند تا راهی برای گریز از این چرخه پیدا کند. فیلم وقتی نوبت به کاراکتر روی می رسد حتی رادیکال تر هم می گردد. بخش مربوط به روی عملا اتفاق غم انگیز و بخش تاریک فیلم است. مردی که صاحب خانواده و فرزند است و دیگر هیچ وقت نمی تواند بزرگ شدن بچه هایش را ببیند چون در یک روز لعنتی گیر افتاده است.

• نقد فیلم حقیقت؛ درامی فرانسوی به زیبایی کاترین دونوو از فیلمساز ژاپنی

سرانجام مبهم فیلم رادیکال ترین تصمیم کارگردان و فیلمنامه نویس است. در شرایطی که فکر می کنید سارا و نایلز با استفاده از راه حل خطرناکی که سارا پیدا کرده چرخه زمانی را شکسته اند و شاهد یک سرانجام شاد خواهیم بود وسط تیتراژ سکانسی هست که معما را پیچیده تر می کند.

سایت های سینمایی مختلف درباره این سرانجام برآورد کرده اند و هیچ کس به نتیجه قطعی نرسیده که واقعا هدف نهایی فیلمنامه نویس و کارگردان چه بوده است. آیا شبیه سریال دارک شاهد یک جهان موازی با همان شخصیت ها هستیم؟ آیا نایلز و سارا شکست خورده اند و آن سکانس استخر فقط یک رویاست؟ با وجود این که طبعا این ابهامی عامدانه بوده اما بیشتر شبیه یک گاف فیلمنامه به نظر می رسد چون به بقیه قصه این کمدی-رمانتیک مفرح نمی چسبد.

پالم اسپرینگز فیلم سبکباری است که موقع دیدنش به مخاطب خوش می گذرد. شیمی بین بازیگرانش فیلم را تبدیل به اثری جذاب و شیرین کرده و روابط تند و تیز و شوخی های گزنده اش از آن یک کمدی-رمانتیک قرن بیست و یکمی ساخته است. فیلم یک هدف و پیام جذاب دارد. این که هر روز زندگی ارزش زندگی کردن دارد و حتی اگر در یک روز درخشان از زندگی تان گیر افتادید باید این ریسک را بکنید که روزهای دیگر را هم زندگی کنید حتی اگر به خوبی آن روز از کار درنیایند. در نهایت ولی نمی تواند مثل روز موش خرما جریان دیگری به دنبال داشته باشد.

مشخصات فیلم پالم اسپرینگز

کارگردان: ماکس بارباکو

فیلمنامه نویس: اندی سیارا

بازیگران: اندی سمبرگ، کریستین میلیوتی، جی.کی سیمونز

امتیاز متاکریتیک: 84 از 100

امتیاز imdb: از 10 معادل 7.5

امتیاز نویسنده: 2 و نیم از 5

مدت زمان فیلم: یک ساعت و نیم

ژانر: کمدی-رمانتیک

نقد فیلم پالم اسپرینگز بازتاب دیدگاه های شخصی نویسنده است و لزوما موضع خبرنگاران مگ نیست.