نابودی شهر رویایی ایران
به گزارش دوست داشتنی ها، فکر می کنید چرا اروپایی ها خانه های قدیمی 300-200 ساله شان را تخریب نمی نمایند به جایش ساختمان های نو یا مراکز خرید بسازند؟ عقل شان نمی رسد؟ خودشان را از پول محروم می نمایند؟ قاعدتا نه. نگهداری خانه ها با همان سر و شکل قرن نوزدهم برای شان دو سر برد است. هم اهمیت به تاریخ و فرهنگ شان است، هم پولی که از گردشگر ها درمی آورند به مراتب بیشتر از گشت و گذار در پاساژهاست. اینجا، ولی گویا نه فرهنگ و تاریخ اهمیت دارند، نه در معادلات مالی مهم است که چقدر پول به شهر تزریق می گردد. تزریق پول به افراد اهمیت بیشتری دارد! ماجرای تخریب بافت قدیمی شیراز حرف امروز و دیروز نیست، ولی مسئله هر روز است.
به گزارش هم میهن، شیراز هم صاحب سومین حرم بزرگ بعد از مشهد و قم است، هم صاحب تمدن هزاران ساله ایرانی. واقعا سخت است که هر دوی این ها را کنار هم حفظ کرد؟ مگر نه اینکه خود مردم ایران از زمان اسلام آوردن تا همین امروز حتی در چیدن سفره هفت سین شان هم هر دو را حفظ نموده اند؟ به نظر می رسد کار را به خود مردم بسپارید همه چیز درست تر پیش می رود. طرح تخریب بافت قدیمی به نام توسعه حرم ها با مخالفت مردم شیراز، علاقمندان به شیراز، معماران و فعالان حوزه میراث فرهنگی روبه رو شده است. اینکه عزت حرم ها را در گروی توسعه آن ها بدانیم، توهین به مقدسات است. حرم حریم امن، آرامش و نیایش آدم هاست. تخریب خانه های مردم به نام حرم، حرمتش را به خطر می اندازد. در شیراز دو حرم وجود دارد.
حرم حضرت شاهچراغ که مشهور است و حرم برادر ایشان، سیدعلاءالدین حسین یکی دیگر از پسران امام موسی کاظم (ع). نمی دانم اولین بار چه کسی این فکر به سرش زد که دو حرم را به هم وصل کند و با تخریب بافت قدیمی و خانه های مردم و به جایش ساختن مرکز خرید مدرن، مسیر بین الحرمین ایجاد کند. هر کسی بوده نه دغدغه دین داشته، نه ایران. در فاصله این دو حرم مردم در خانه های قدیمی زندگی می نمایند که بعضی از آن ها حتی ثبت تاریخی شده. ساکنان در طول این سال ها اجازه نداشتند به ترکیب خانه شان دست بزنند و چیزی اضافه و کم نمایند، چون هر بار به آن ها گوشزد می شده که این خانه جزو میراث فرهنگی است و حالا به یک باره ارزش میراث فرهنگی این خانه ها شده نزدیک به متری حداکثر 8میلیون تومان که به ساکنان پیشنهاد شده و حتی در مصاحبه با ساکنان بعضی از این خانه ها معلوم شد که ارعاب هم اجرا شده که اگر خانه را نفروشند، آب و گاز و برق شان را قطع می نمایند! واقعا باید به مسئولان دست مریزاد گفت و گر مسلمانی ازین است که حافظ دارد/آه اگر از پی امروز بود فردایی.
در این شرایط است که استاندار سابق فارس، سیدمحمدرضا رضازاده که از قضا جزو هیئت امنای آستان های مقدس در شیراز و مشاور تولیت حرم شاهچراغ است به مخالفان طرح تخریب بافت قدیمی شیراز اینطوری انگ می زند: بعضی هم که چه بسا شیراز را همان شیراز برگزاری جشن هنر در ماه مبارک رمضان و شیراز برپایی جشن های دو هزار و 500 ساله می پسندند، توجه به ظرفیت والای معنوی سومین حرم اهل بیت (ع) را برنمی تابند و مایل نیستند ساماندهی پیرامون حرم های مطهر به نتیجه مطلوبی برسد.
برای آقای رضازاده حفظ بافت تاریخی و تقاضا برای احیای آن بافت به جای تخریبش که کاری اصولی و مطابق با ارزش های فرهنگی و حتی انسانی است، معنایش نادیده گرفتن ارزش های مذهبی است و تهمت و افترا هم می زنند که اگر مخالفید پس وابسته اید. یک شورای سه نفره هم تشکیل شده که در آن از وزارت راه و شهرسازی و میراث و استانداری نماینده حضور داشته باشد، اما خود این شورای سه نفره محل پرسش است. گیرم که یک رأی نماینده میراث فرهنگی در نظر گرفته گردد، اینکه چرا و چطور این یک نفر انتخاب شده، چرا هیچ معمار و فعال فرهنگی ای از شیراز یا حتی هیچ راهنمای گردشگری ای در این گروه حضور ندارد و چرا در مسئله ای که مستقیم مربوط به میراث فرهنگی است رأی میراث باید یکی باشد در مقابل دو رأی دیگر برای تان جای سوال و شبهه نمی گردد که مقصود فقط اجرای این طرح است و ایجاد گروه های تحقیقاتی فقط برای ساکت کردن مخالفان طرح است؟ بافت قدیمی را احیا و بازسازی نکردند که تبدیل گردد به مکانی برای جمع شدن معتادان و بعد بگویند منطقه ناامن است که حکم تخریبش را سریع تر بگیرند.
به جای اینکه بازخواست شوند که چرا در طول این سال ها از میراث فرهنگی و تاریخی ما حفاظت نکردند که می توانست تبدیل به قطب گردشگری گردد و رفاه زندگی اهالی را هم تامین نمایند. درحالی که بازارچه منصوریه درست چسبیده به بافتی که الان قرار است تخریب گردد یا در همان حوالی کوچه مسجد نصیرالملک و باغ قوام بازسازی شدند و تاثیر مثبت آن در شهر و زندگی ساکنانش و البته جلب جهانگرد های داخلی و خارجی دیده شد. تخریب راحت ترین کار دنیاست. ساختن سخت است. از ساختن که قطع امید کردیم، ولی می توانیم متوقع باشیم که حداقل از آنچه داریم حفظ و نگهداری کنید؟ به عنوان یک شهروند ایرانی در کنار صد ها و هزاران و میلیون ها شهروند ایرانی دیگر خواهان حفظ میراث فرهنگی کشورم هستم که از تخریب آن بوی دغدغه دین به مشام مان نمی رسد که دین نیازی به زمین و پاساژ برای عرضه محصولات وارداتی بی کیفیت ندارد.
منبع: فرارو