مغز ما عملا یک ماشین زمان است که در 15 ثانیه گذشته زندگی می نماید! - دوست داشتنی ها

برای مغز، پردازش آنها کار آسانی نیست. از یک طرف، دنیا بصری به علت تغییر در نور، زاویه دید و عوامل دیگر به طور مداوم تغییر می نماید. از سوی دیگر، ورودی بصری ما به علت پلک زدن و حرکت مدام چشم ها و سر و بدن ما؛ تغییر می نماید.

برای درکی از شلوغی این حجم بزرگ اطلاعات دیداری، به ویدئوهایی که ما با گوشی موبایل می گیریم نگاه کنید. ببینید که چقدر نویز و تکان و تغییر رنگ دارند.

با این حال مغز ما طوری اطلاعات را پردازش می نماید که کمترین تکان تصویری و نویز را می بینیم و در شرایط نوری بسیار متفاوت به درک واحدی از محیط پیرامون می رسیم. آنقدر مغز شرایط را به صورت بهینه پردازش می نماید که با غلو از این کارش با عنوان توهم ثبات هم باید می گردد.

این فرآیند قرن هاست که دانشمندان را مجذوب خود نموده است و یکی از سوالات اساسی در علم بینایی است.

مغز ماشین زمان

اما مغز به صرف اندکی زمان؛ ورودی بصری ما را به طور اتوماتیک صاف می نماید. در واقع مغز به جای تجزیه و تحلیل تک تک عکس های بصری، در یک لحظه مشخص میانگین چیزی را که در 15 ثانیه گذشته دیدیم، درک می نماید. بنابراین، با کنار هم قرار دادن اشیاء برای شبیه تر به نظر رسیدن به یکدیگر، مغز ما را فریب می دهد تا یک محیط پایدار را درک کنیم.

پس به نوعی پردازش مغز زنده نیست و می توانیم بگوییم که مغز در گذشته زندگی می نماید.

مغز مانند یک ماشین زمان است که مدام ما را در زمان به عقب می فرستد، مانند یک برنامه که ورودی بینایی ما را هر 15 ثانیه یک بار، جمع و جور می نماید تا بتوانیم زندگی روزمره را اداره کنیم.

اگر مغز ما همواره در زمان واقعی به روزرسانی می شد، دنیا مانند مکانی آشفته با نوسانات مداوم در نور، سایه و حرکت احساس می شد و احساس می کردیم مدام دچار توهم هستیم.

برای درک جدیدی از این مکانیسم تثبیت، به ویدئوی زیر نگاه کنید که در آن صورت سمت چپ به آرامی به مدت 30 ثانیه پیر می گردد. با این حال، بسیار سخت است که متوجه اندازه کامل تغییر سن شوید.

برای آزمایش این توهم، صد ها شرکت نماینده را به کار گرفته شدند و از آن ها خواسته شد که نما های نزدیک از چهره های پیرشونده را در ویدیو های تایم لپس 30 ثانیه ای مشاهده نمایند. هنگامی که از شرکت نمایندگان خواسته شد تا سن چهره را در انتهای فیلم بگویند، شرکت نمایندگان تقریباً به طور مداوم سن چهره ای را که 15 ثانیه قبل ارائه شده بود گزارش کردند.

یعنی هنگام تماشای ویدئو، مغز دائما ما را به ده تا 15 ثانیه قبلی (جایی که چهره جوانتر بود) می فرستد. به جای تماشا آخرین تصویر در زمان واقعی، انسان ها در واقع نسخه های قبلی را می بینند زیرا زمان تازه سازی مغز ما حدود 15 ثانیه است. بنابراین این توهم نشان می دهد که صاف کردن بصری در طول زمان می تواند به تثبیت ادراک یاری کند.

کاری که مغز در اصل انجام می دهد به تعویق انداختن است. پرداختن مداوم به تک تک عکس هایی که دریافت می نماید کار بسیار زیادی است، بنابراین مغز به گذشته می چسبد زیرا گذشته پیش بینی نماینده خوبی برای زمان حال است.

این ایده - که به وسیله نتایج دیگر نیز پشتیبانی می گردد - مکانیسم هایی در مغز را توصیف می نمایند که به طور مداوم ادراک دیداری ما را متناسب با تجربه بصری گذشته ما سوگیری می دهد، به عنوان میدان های تداوم continuity fields. شناخته می گردد.

سیستم بینایی ما گاهی اوقات دقت را فدای یک تجربه بصری واضح از دنیای اطرافمان می نماید. این می تواند شرح دهد که چرا، برای مثال، هنگام تماشای یک فیلم، ما متوجه تغییرات ظریفی نمی شویم که در طول زمان رخ می دهد، مانند تفاوت بین بازیگران و بدلکار آنها.

عواقب

پیامد های مثبت و منفی برای اینگونه عملکرد مغز ما می توان متصور شد. این تأخیر برای جلوگیری از بمباران شدن روزانه به وسیله ورودی های دیداری عالی است، اما در صورت احتیاج به دقت مطلق می تواند عواقبی به قیمت جدال بین مرگ و زندگی داشته باشند.

برای مثال، رادیولوژیست ها صد ها تصویر را به صورت دسته ای آنالیز می نمایند و چندین تصویر مرتبط را یکی پس از دیگری می بینند. هنگام آنالیز عکس اشعه ایکس، معمولاً از پزشکان خواسته می گردد تا هرگونه ناهنجاری را شناسایی نموده و سپس آن ها را طبقه بندی نمایند. در طول این کار جستجو و شناسایی دیداری، محققان دریافته اند که تصمیمات رادیولوژیست ها نه تنها بر اساس تصویر حاضر بلکه بر روی تصاویری است که قبلاً دیده اند، که می تواند عواقب شدیدی برای بیماران داشته باشد.

کندی سیستم بینایی در به روز رسانی می تواند ما را نسبت به تغییرات فوری نابینا کند، زیرا اولین برداشت ما را مجذوب می نماید و ما را به سمت گذشته می کشاند. با این حال، در نهایت، باعث تداوم تجربه با ثبات ما از محیط پیراموم می گردد.

در عین حال، مهم است که به یاد داشته باشید که قضاوت هایی که هر روز انجام می دهیم کاملاً بر اساس زمان حال نیست، بلکه به شدت به آنچه در گذشته دیده ایم بستگی دارد.

منبع