جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو بعد از یک سال وقفه برگزار می گردد - دوست داشتنی ها

چهل و چهارمین جلسه کمیته میراث دنیای یونسکو (UNESCO) در شهر فوجوی چین تشکیل می شود و از 16 تا 31 ژوئیه (25 تیر تا 9 مرداد) به صورت آنلاین ادامه خواهد یافت. این جلسه ترکیبی از موضوعات سال گذشته و سال جاری است که در طول آن بسیاری از اماکن و جاذبه های گردشگری دنیا به اسم میراث دنیای معرفی خواهند شد.

طبق برنامه در تاریخ 16 ژوئیه، آدری آزولای، مدیر کل یونسکو در افتتاحیه جلسه شرکت خواهد نمود. در این جلسه، کمیته میراث دنیای شرایط حفاظت 225 مکان که قبلا در میراث دنیای یونسکو ثبت شده اند و اکنون 53 مورد از این اماکن را که در معرض خطر قرار گرفته اند، آنالیز خواهند کرد.

در این دور از نشست در تاریخ 18 ژوئیه، ساعت 9:45 صبح به وقت پاریس، مدیر مرکز میراث دنیای یونسکو یک کنفرانس مطبوعاتی را برگزار می نماید که به صورت آنلاین پخش خواهد شد.

بعلاوه از 24 ژوئیه، کمیته میراث دنیای شروع به آنالیز اماکنی خواهد نمود که برای ثبت در لیست میراث دنیای یونسکو نامزد شده اند. این برنامه با نامزدهایی شروع می شود که از سال گذشته در نوبت آنالیز بودند. در میان این نامزدها نام منطقه هوارامان و راه آهن سراسری از ایران بچشم می خورد.

منطقه هورامان

جاذبه فرهنگی منطقه هورامان شامل روستاهای زراعتی است. ساکنان این روستا در شیب های تند به کشاورزی می پردازند. این منطقه در استان کردستان واقع شده و ساکنان آن به گویش هورامی که یکی از شاخه های زبان گورانی است، سخن می گویند. این منطقه عمدتا کوهستانی و دارای دره های پرپیچ و خم و عمیق و رودبارهای بیشمار است. از مجموع آب این چشمه ها و رودبارها دو رودخانه سیروان و لیله تشکیل می شوند که در نقطه ای به نام دروله در نزدیکی مرز ایران و عراق به هم می پیوندند.

براساس تحقیقات باستان شناسی، قدیمی ترین ساکنان غرب ایران که هورامان امروزه هم جزئی از آن است، مردمانی به نام کرتو در حدود هزاره هشتم قبل از میلاد بوده اند که معیشتشان را از دامداری می گذراندند و زندگی کوچ نشینی داشتند که بعدها و در حدود هزاره دوم قبل از میلاد، اولین دسته از آنان یکجانشین شدند و اولین شهر را در منطقه هورامان بنا نهادند. این شهر معروف باستانی که در منطقه ای به نام آتورگه قرار گرفته بود، ءاتوور نام داشت و به وسیله آشوریان حدود 3هزار سال پیش به آتش کشیده شد و اکنون در زیر تلی از خاک مدفون است. آتورگه نام قدیمی مکانی در مجاورت پاوه امروزی است که شامل حد فاصل بانوره تا روستای زردوئی است. نام روستای زردوئی تا حدود 200 سال پیش آتورگه بوده که بعدها به زردوئی تغییر نام یافت. بنابراین اولین یکجانشینان هورامان، اجداد مردم زردوئی هستند.

راه آهن سراسری ایران

پیشینه احداث و بهره برداری پیروز نخستین راه آهن در ایران به دوره قاجار در سال 1227 خورشیدی از رشت به بندر پیربازار و بندر انزلی باز می شود و بقایای این جهت هنوز در جهت رشت به پیربازار و یک لوکوموتیو بخار در محوطه اداره کل بنادر استان گیلان وجود دارد.

ایجاد راه آهن سراسری در ایران همیشه یکی از آرزوهای عظیم و ملی محسوب می شد و با اینکه در حدود نیم قرن تلاش هایی برای تحقق آن به عمل آمده بود، تحقق کامل این آرزوی ملی تا سال 1306 به طول انجامید. در سال 1306، قرارداد نقشه برداری برای احداث خطوط راه آهن با کنسرسیومی متشکل از کمپانی آمریکایی یولن و شرکت های آلمانی فیلیپ هولتسمان- ویولیوس برگر و زیمینس باواونیون به بهای هر کیلومتر حداکثر 368 تومان بسته شد.

بهره برداری کامل از راه آهن سراسری ایران در سال 1314 شروع شد. علی منصور، وزیر راه و شهرسازی وقت در دوازدهم مرداد 1314 لایحه ای برای تشکیل مؤسسه راه آهن دولتی کشور به تصویب مجلس شورای ملی رساند تا از اول مهر 1314 نگاهداری و به کار انداختن کلیه اموال و اثاثیه و ابنیه و وسائل نقلیه و ساختمان های فنی متعلق به خطوط آهن و کشتیرانی دریاچه ارومیه را به عهده بگیرد.